Θεραπεία για Δάγκωμα Γάτας

Τα πιο συχνά περιστατικά δαγκωμάτων από ζώα σε ανθρώπους έχουν να κάνουν προφανώς με σκύλους, ωστόσο δαγκώνουν και οι γάτες. Τα συγκεκριμένα περιστατικά ενδέχεται να επηρεάσουν σωματικά αλλά και συναισθηματικά, ιδίως εάν τα θύματα των επιθέσεων είναι παιδιά.

Η διαχείριση του δαγκώματος της γάτας είναι περίπλοκη και ποικίλλει ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Οι τραυματισμοί μπορεί να κυμαίνονται από απλές γρατζουνιές έως βαθύτερες πληγές. Αρχικά, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο βαθύτερων τραυματισμών σε σημαντικά νεύρα, τένοντες, αιμοφόρα αγγεία και οστά. Τα κατάγματα των οστών είναι σπάνια σε δαγκώματα γάτας, επειδή τα δόντια και η δύναμη των γνάθων τους δεν μπορούν να προκαλέσουν τέτοιου είδους τραυματισμούς. Μαγνητική και αξονική τομογραφία θα πρέπει να πραγματοποιηθούν στην περίπτωση που υπάρχει υποψία για λοίμωξη στους βαθύτερους ιστούς και τα περιτονιακά στρώματα του χεριού, του καρπού και του αντιβραχίου.

Οι απλές γρατσουνιές γάτας ή οι πληγές με από δάγκωμα πρέπει να πλένονται καλά και να αφήνονται να επουλωθούν με τον χρόνο. Η πληγή αφήνεται να επουλωθεί μόνη της με σωστή και καθοδηγούμενη θεραπεία διαχείρισής της. Οι πιο απλές πληγές δαγκώματος γάτας απαιτούν άφθονο νερό, απομάκρυνση ξένων υπολειμμάτων και αποξηραμένου ιστού και στη συνέχεια χειρουργικό κλείσιμο. Η ανύψωση των χεριών και των άκρων μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πρηξίματος. Πιο σύνθετα τραύματα από δάγκωμα γάτας στο πρόσωπο και το λαιμό, θα χρειαστούν πλαστική χειρουργική, με γενική αναισθησία.

Πλαστική χειρουργική επέμβαση

Κατά την πλαστική χειρουργική επέμβαση, στο σημείο του δαγκώματος τοποθετείται άφθονο διάλυμα φυσιολογικού ορού και αντιβιοτικών και στη συνέχεια απομακρύνεται το τραύμα και όλα τα ξένα υπολείμματα.

Εάν στον ασθενή δεν είχε χορηγηθεί αντιτετανικός ορός τα τελευταία 5 χρόνια, τότε συνιστώνται ανοσοποίηση τετάνου (διφθερίτιδα / τοξίνη τετάνου) και ανοσοσφαιρίνη τετάνου, μετά από το περιστατικό. Επίσης, στον ασθενή συνιστάται η χορήγηση ανοσοσφαιρίνης λύσσας (RIG).